Angst
Ik kan geen kunstenaar worden (mijn grootste droom leven)
Ik mag niet schilderen (doen wat ik het liefste doe)
Ik kan niet mijn creativiteit gebruiken om van leven (dat waar ik het meeste talent voor blijk te hebben)
Ik ben niet creatief
Maar ik wil zooo graag creatief zijn en mensen helpen daarmee.
Sleutelmomenten waardoor ik negatieve overtuigingen ontwikkelde:
Eerste Rapporten: ze kan het (wat eigenlijk? Rekenen lezen domme dingen leren die voor zich spreken?) wel, maar ze is zo langzaam/dromerig (afwijzing)
Tekening bos, groep 7 : ik was apetrots de leraar gaf een veel lager cijfer, dan ik het zelf waard vond
Middelbare school: geen uitgesproken tekentalent en ik deed VWO en dus mocht ik geen tekenen als examenvak doen (alleen op de HAVO mogelijk)
Vader: wens om naar de kunstacademie te gaan, werd neergehaald onder het mom dat ik er geen droog brood mee kon verdienen.
Ik vertaalde dat als dat mijn vader ook vond dat ik geen talent had, en dat rok ik mij aan, daarna vertelde ik mijzelf dat ik geen, niet voldoende creatief talent had, en dat creativiteit niet nuttig is, want niemand zou voor kunst betalen. Dat vertaalde ik naar creativiteit heeft geen €-waarde.
Het verlangen bleef, het werd een innerlijk gevecht tussen mijn diepste verlangen en mijn grootste angsten: niet kunnen leven omdat ik geen geld zou verdienen met creativiteit en een afwijzing van mijn vader en de maatschappij zou kunnen krijgen. Ik had momenten dat ik creatieve opleidingen deed of een schilderaanval. Maar altijd viel ik weer terug in mijn verslaving: leven naar mijn overtuigingen.
Resultaat: ik houd mijzelf tegen om mijn volledige potentie te leven. En ik ben gaan leven vanuit mijn selffulfilling prophecy dat iedereen mij belemmert om te kunnen zijn en doen wat ik wil, en wat ik met mijn talenten zou kunnen doen. En blijf ik me. Eenzaam en afgewezen en minderwaardig voelen. En ik blijf worstelen met dat ik wil bewijzen dat ik het wel kan en tegelijk geloof ik zelf niet in mij!
Toen realiseerde ik mij dat zolang ik mijzelf niet gun mijn missie te leven, ik anderen ook dat podium niet kan bieden. En dat is wat ik het liefste wil doen, anderen inspireren meer naar hun talenten te gaan leven. Ik geloof dat dit een positief effect heeft op je energie, je vitaliteit en je (mentale) gezondheid en leidt tot werkgeluk en een mooie toekomst te creëren voor jezelf.
Angst is een verslaving, een verslaving aan gelijk hebben. Elke keer als je ergens een bevestiging ziet van je ‘minderwaardigheid’ heb je namelijk gelijk en dan klopt je wereldbeeld, en kloppen de verinnerlijkte negatieve overtuigingen die je je eigen hebt gemaakt. Dat geeft een soort rust, want je weet wat je kan verwachten en de wereld zoals jij hem in je hoofd hebt bedacht klopt. Het is je comfortzone.
In mijn visie komt er een moment in je leven, bij de een eerder dan bij ander, waarin je comfortzone niet meer comfortabel voelt, en je begint je te realiseren dat de wereld misschien wel anders is, dan jij ervan in je hoofd hebt gemaakt.
Dat is het moment dat je uit de comfortzone, uit de gouden kooi, uit je relatie, uit je baan en soms zelf uit je leven wilt stappen. Realiseer je dan dat je wereldbeeld iets is wat je zelf hebt gecreëerd, en dat je diezelfde creatiekracht die jij (en ik dus ook) in je hebt ook kan gebruiken om een ander wereld beeld te creëren en ontdekken. Zelf heb ik daar hulp bij nodig gehad van therapeut, coach, opleiders. Nu ben ik zover dat ik zelf therapeut, trainer en coach ben geworden en ik anderen wil helpen om ten eerste je eigen creatiekracht te helpen ontdekken en ontwikkelen zodat je je negatieve overtuigingen kan ombuigen tot positieve affirmaties en je je gewenste leven/werk kan gaan vormgeven. Dat is een creatief proces. En ondanks of juist dankzij al mijn struggles kan ik zeggen dat het eenvoudiger is dan je denkt!
0 Reacties